سالار تنها

رسول الله صلی الله علیه و آله ـ إنّهُ كانَ إذا أفطَرَ يقولُ ـ :

اللّهُمّ لكَ صُمنا و على رِزقِكَ أفطَرْنا، فَتَقَبَّلْهُ مِنّا، ذَهَبَ الظَّماءُ، و ابتَلَّتِ العُروقُ، و بَقِيَ الأجرُ

( ميزان الحكمه، ج6،ص393)

پـيـامبر خدا (صلی الله علیه و آله)در هنگام افطار روزه اش عرض مى كرد : بار خدايا! براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم ، پس آن را از ما بپذير . تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.

حضرت امام سجاد(علیه السلام) در دعاى حلول ماه رمضان به درگاه خداوند عرض مى‏ كند: به وسيله روزه اين ماه ياريمان ده تا اندام‏هاى خود را از معاصى تو نگه داريم و آن‏ها را به كارهايى گيريم كه خشنودى تو را فراهم آورد، تا با گوش‏هايمان سخنان بيهوده نشنويم و با چشمانمان به لهو و لعب نشتابيم و تا دستمانمان را به سوى حرام نگشاييم و با پاهايمان به سوى آن‏چه منع شده ره نسپاريم و تا شكمهايمان جز آن‏چه را تو حلال كرده‏اى در خود جاى ندهد و زبان‏هايمان جز به آن‏چه تو خبر داده‏اى و بيان فرموده‏اى گويا نشود… .»

الصحيفة السجادية، امام سجاد(ع) ص 186، دفتر نشر الهادى، قم

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

الْكَرَامَةُ تُفْسِدُ مِنَ اللَّئِيمِ بِقَدْرِ مَا تُصْلِحُ‏ مِنَ‏ الْكَرِيمِ‏.
نيكى بهمان اندازه كه از رادمرد موجب صلاح است از سوى نا اهل موجب فساد است . زيرا ناكس اگر كار خوبى هم بكند منت مى گذارد و گاهى باعث آبروريزى مى گردد. عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ؛ ص63.

كرامت از لئيم افساد دارد ****چنان كو كز كريم احسان بيارد
زناكس خير منت هست بسيار ****بسا بر آبرو ريزى كشد كار

پيامبر اكرم(ص) می ‏فرمايد: «ماه رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است،هر كس همه اين ماه را روزه بگيرد بر خدا واجب است كه همه گناهانش را ببخشد، بقيه عمرش را تضمين كند و او را از تشنگى و عطش دردناك روز قيامت امان دهد.»

«رمضان» در لغت از «رمضاء» به معناى شدت حرارت گرفته شده و به معناى سوزانيدن می ‏باشد.

چون در اين ماه گناهان انسان بخشيده می شود، به اين ماه مبارك رمضان گفته ‏اند.

پيامبر اكرم(ص) می ‏فرمايد: «انما سمى الرمضان لانه يرمض الذنوب؛ماه رمضان به اين نام خوانده شده است، زيرا گناهان را می ‏سوزاند».

رمضان نام يكى از ماه‏هاى قمرى و تنها ماه قمرى است كه نامش در قرآن آمده است و يكى از چهار ماهى است كه خداوند متعال جنگ را در آن حرام كرده است.(مگر جنبه دفاع داشته باشد).

قال على بن ابیطالب علیه السلام:

«علیكم فى شهر رمضان بكثرة استغفار و الدعاء فاما الدعا فیدفع عنكم به البلاء و اما الاستغفار فتمحى به ذنوبكم»؛

بر شما باد در ماه رمضان به استغفار و دعاى زیاد. اما دعاهاى شما دافع بلا از شماست. و اما استغفار شما از بین برنده گناهان است.

صدای قدم‌های ماهِ خوبی‌ها، دل خاکی‌ام را آگاه ساخته است که لحظه‌ی وداع نزدیک است.

لحظه‌ی وداع با ماه مهدی، با شعبان، و ما در آخرین روزهای این ماه به مناجات شعبانیه نشسته‌ایم.

خدایا! ما با ماه می آییم تا مهربانی را در مبارک ترین ماه ها آغاز کنیم.

دست های خالی ما را در آستانه تنهایی و سرگردانی رها مکن.

خدایا! در این ماه مبارک، به مهمانی تو می آییم، پس آینه های فطرتمان را در غبار جهل و ناآگاهی مپسند.

الهی! سوگند به تو که ما ستاره های خاموشیم اگر تو از آفتاب فضلت بر جانمان نتابانی.

خدایا! درهای مهربانی ات را در این ماه مهربانی بر ما بگشا تا رستگاری در آستانه خانه هایمان، ما را به معراج تو بخواند.

… قالَ : يا ربِّ ، و ما ميراثُ الصَّومِ ؟ قالَ : الصَومُ يُورِثُ الحِكمَةَ، و الحِكمَةُ تُورِثُ المَعرِفَةَ، و المَعرِفَةُ تُورِثُ اليَقينَ ، فإذا استَيقَنَ العَبدُ لا يُبالِي كيفَ أصبَحَ، بِعُسرٍ أم بِيُسرٍ . (ميزان الحكمه،ج6، ص401 )

در حديث معراج آمده است : پيامبر (صلی الله علیه وسلم )عرض كرد : پروردگارا! ميراث روزه چيست ؟ خداوند فرمود: روزه حـكـمـت بـه ارث مى نهد و حكمت ، معرفت و معرفت ، يقين و چون بنده به يقين رسد ديگر برايش اهميتى ندارد كه چگونه شب و روز خود را بگذراند ، به سختى يا به آسانى .

امام حسن مجتبي علیه السلام:

إنَّ اللّهَ جَعَل َشَهْرَرَمَضانَ مِضْماراًلِخَلْقِهِ، فَيَسْتَبِقُونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا،وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.

[تحف العقول،ص 234،س 14؛من لايحضره الفقيه،ج 1،ص 511،ح 1479.]

خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود ميدان مسابقه قرارداد. پس عدّه اى درآن ماه با اطاعت وعبادت به سعادت و خوشنودى الهى از يكديگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى توجّهى و سهل انگارى خسارت و ضرر مى کنند.

امام مهدي (عج):

أمّا وَجهُ الاِنتفاعِ بِي في غَيبَتي فَكَالاِنتِفاعِ بِالشَّمسِ إذا غَيَّبَها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ .(بحار الأنوار ، ج 52 ، ص 92 )

چگونگى بهره ‏مندى از وجود من در دوران غيبتم ، همچون بهره ‏اى است كه از خورشيد مي ‏برند آنگاه كه ابر آن را از ديدگان نهان مي ‏كند.