خوشا به قربانگاه عشق رفتن
قربان ، جلوگاه رهایی از نفس - عید قربان عید همه پاکی هاست 
منا، مکه مکرمه – زائر خانه خدا که از عرفات به مشعر و از مشعر به منا، ره می سپارد، به موعد عید قربان که می رسد از خویشتن خویش آزاد می شود، زیرا عید قربان، عید رهایی از وابستگی و تعلقات است.
عید قربان، روز کامل شدن خویشتن خویش است و روز رهیدن از خویشتن خویش نیز است و در این طریق روز رسیدن به اوج دلداگی نیز محسوب می شود.
حال که وادی عرفات که مرحله شناخت است را با ذکر و دعا و خودشناسی پشت سر نهاده ای و مشعر را که محل شعور و آگاهی است، تجربه کرده ای و سلاحی برای مبارزه با شیطان اندوخته ای، اکنون به منی رسیده ای که سرزمین رسیدن به عشق و دلباختگی است.
عید قربان، امروز فرا رسید و زمان رهایی از هر آنچه غیر خدایی است، تجلی یافت و تو زائر منایی، درست نخستین قربانگاه مشی و طریق ابراهیمی هستی.
عید قربان، یعنی ای زائر که تا این مرحله آمده ای از هر چه تعلق است دور شو، یعنی خود را از هوای نفس بری ساز، یعنی از حصار تنگ خودخواهی بیرون آی.
با رسیدن به مرحله قربانی، دیگر چیزی نمانده به عشق برسی و حاجی شوی.
زائر خانه خدا در این روز سبک بال می شود، زیرا اسماعیل وجودش را با هر آنچه که بدان وابسته است و همه جلوه های دنیوی دارد، قربانی می کند تا رها شود.
خوشا سر به سوداى معبود سپردن و فرمان بردن از حضرت دوست!
خوشا شيطان درون خويش را به بند كشيدن و از هر چه غير دوست، چشم پوشيدن!
خوشا لحظه قربانى كردن بتهاى ظاهر و باطن به پاى عشق و همسفر شدن با راهيان كوى دلدار!
خوشا گرگهاى خشم و غضب را از ديار دل خويش راندن!
خوشا نوبت به زمين زدن ناقههاى تكبر كه اسباب زحمت آدمىاند و سد شدهاند در مسير رستگارىاش!
خوشا روايت «بسم الله» بر گلوى خويش خواندن و كلمه توحيد را بر تخت پادشاهى قلب نشاندن!
خوشا جهاد اكبر با مدعيان دروغين خدايى و خوشا جان عزيز خويش را به قربانگاه عشق بردن وگذشتن از همه چيز به خاطر او!